Andaluzja to region w Hiszpanii z bogatą historią. Jej dzieje zaczynają się w XIII wieku, kiedy to Królestwa Kordoby, Sewilli i Jaén zostały podbite. W 1833 roku Hiszpania została podzielona na terytoria, a w 1980 roku Andaluzja stała się wspólnotą autonomiczną po referendum. Andaluzja leży na południu Europy, pomiędzy Europą a Afryką, a także między Oceanem Atlantyckim a Morzem Śródziemnym. Jej duża powierzchnia, wynosząca 87 268 km², sprawia, że jest większa niż wiele europejskich krajów. To położenie sprawiło, że Andaluzja przyciągała różne cywilizacje od czasów prehistorycznych. Niektórzy naukowcy uważają, że pierwsi ludzie w Europie osiedlili się w Andaluzji, przekraczając Cieśninę Gibraltarską. W regionie rozwinęły się pierwsze kultury, takie jak Los Millares, El Argar i Tartessos, które miały wpływy ze wschodniego Morza Śródziemnego. Ludy te, w tym Fenicjanie i Grecy, przybywały do Andaluzji w poszukiwaniu minerałów. Wraz z podbojem rzymskim, Andaluzja stała się częścią cywilizacji zachodniej. Rzymianie z prowincji Baetica mieli duże znaczenie dla Cesarstwa Rzymskiego, dostarczając wielu urzędników i senatorów, w tym cesarzy Trajana i Hadriana. Po najazdach Wandalów i Wizygotów, Andaluzja nadal była ważna kulturowo i politycznie. W V i VI wieku rzymscy właściciele ziemscy z Betico mieli znaczną niezależność. W tym czasie wyróżniali się tacy bohaterowie jak św. Izydor z Sewilli i św. Hermenegild.