Aragonia to region w północno-wschodniej Hiszpanii, który leży na ważnym skrzyżowaniu dróg. Łączy wybrzeże Morza Śródziemnego z innymi częściami Półwyspu Iberyjskiego. Ludzie żyją tam od wielu tysięcy lat, ale historia Aragonii zaczyna się w średniowieczu. W VIII wieku muzułmanie zaatakowali Hiszpanię, co doprowadziło do upadku królestwa Wizygotów. Powstały wtedy różne chrześcijańskie twierdze, które stawiały opór islamowi. W tym czasie narodziła się Aragonia. W IX wieku mały obszar między dolinami Canfranc i Hecho, chroniony przez Królestwo Pampeluny, zaczął nazywać się Aragonią, co zostało zapisane po raz pierwszy w roku 828. Z czasem Aragonia rosła w siłę, najpierw jako hrabstwo, a potem jako królestwo. Ustaliły się jej granice, które są znane do dziś. Poniżej przedstawiamy historię Aragonii w różnych okresach.

W XX wieku Aragonia miała podobną historię do reszty Hiszpanii. W czasie dyktatury Miguela Primo de Rivery od 1923 do 1931 roku, gospodarka Aragonii się rozwijała. Po tym okresie, w czasie Drugiej Republiki, zaczęto wprowadzać więcej swobód dla ludzi. W czerwcu 1936 roku zaproponowano parlamentowi hiszpańskiemu projekt Statutu Autonomii Aragonii, ale z powodu nadchodzącej wojny domowej, projekt nie mógł zostać zrealizowany.

Aragonia była podzielona podczas wojny domowej. Na wschodzie znajdowała się strefa bliska Katalonii, kontrolowana przez Regionalną Radę Obrony Aragonii, która była lojalna wobec Republiki. Na zachodzie były trzy stolice prowincji, które były pod kontrolą rebeliantów narodowych. Rebelianci stosowali surowe i brutalne represje. W Aragonii miały miejsce ważne bitwy, takie jak w Belchite, Teruel i Ebro. Od 1939 roku Aragonia, tak jak cała Hiszpania, była pod rządami dyktatora Franco.